NC TSUNA X MINAMI ตอนที่ 4
“ไม่ได้หรอกกครับ” หลังจากคำพูดนั้น
เขาก็ใช้มือข้างที่เคยจับคางเธอไว้เลื่อนมายังที่ชุดเมทด้านหลังที่มีซิปอยู่
เขาเลื่อนซิปลงจนสุด ก่อนจะเปลี่ยนมือมาที่โบว์สีชมพูเล็กที่คอของเธอแล้วปลดมันออกอย่างรวดเร็วแล้วโยนไปที่ไหนไม่รู้เสียงกระดิ่งกรุ้งกริ่งหยุดส่งเสียงเมื่อมันลอยไปตกอยู่ที่ไหนสักที่ในห้องนี้
ไม่พอมือของเขาก็เลื่อนมาหน้าอกชุดเมทของเธอ ทะ
ที่มันเว้าอยู่แล้วใช้นิ้วมือดึงเกี่ยวมันลงมา ทำให้หน้าอกของเธอตอนนี้ออกมาอวดโฉมต่อหน้าเขาทั้งหมด
“ไม่ ไม่นะ หยุดนะ อย่านะ!!!อย่ามอง” เธอพยายามส่งเสียงห้ามทุกการกระทำของเขาทั้งหมด ทั้งพยายามดึงมือออกจากการเกาะกุมของเขาทั้งขาที่พยายามดิ้นสุดแรง
แต่ดูเหมือนเขาจะไม่สะทกสะท้านเลย
แถมสายตาเขายังจับจ้องอยู่ที่หน้าอกกลมทั้งสองตรงหน้าอย่างไม่วางตา
“ทำไมล่ะ คุณออกจะสวยขนาดนี้...”
เขาพูดพรางก้มใบหน้าลงไปงับติ่งหูเธออีกครั้ง
“อ๊ะ!!” เธอหยุดดิ้นอย่างหมดเรี่ยวแรงอีกครั้ง
“จุดอ่อนของคุณจริงๆด้วย...” เขาพูพรางยิ้มอย่างเอ็นดูเธอ
“...”
เธอไม่ได้พูดอะไรตอบเขากลับไปได้แต่นอนเงียบๆแรงเธอยังไม่มีเลย
สักพักก็รู้สึกถึงสัมผัสหน้าอกเปลือเปล่าของเธอ
ห๊า!!!!!
“ปล่อยนะ ไม่!!! อย่าจับนะ!!!!!”
“ผมขอชิมนะ”
ว่าจบริมฝีปากของเขาก็ครอบครองยอดอกสีชมพูสวยทันที
“อ๊ะ! ไม่นะ อย่า ไม่!! อ่า...” เธอพยายามร้องขัดเขา
มือหนาบีบเค้นหน้าอกของเธอแรงขึ้นกว่าเดิม ปากก็ดูดดึงจนเกิดเสียงน่าอายขึ้น
ทั้งปากทั้งมือเล่นสนุกอยู่กับน่าอกเธออยู่นานจนเขาหนำใจ
สึนะผละออกจากหน้าอกเธอแล้วใช้มือถอดดึงชุดเมทและแพนตี้ตัวน้อบที่ปิดสิ่งสงวนของเธออยู่ให้หลุดพ้นออกจากร่างสาวงามตรงหน้า
เมื่อทำสำเร็จ ร่างเปลือยเปล่าแสนสวยก็ปรากฏสู่สายตาเขา
“ผมไม่ทนแล้วนะ”
อารมณ์เขายิ่งรุนแรงขึ้นเมื่อเห็นสาวสวยที่เขาชอบอยู่ตรงหน้านี้
“อ๊ะไม่ อย่ามองนะฉันอาย”
เธอพยายามปิดร่างกายของตัวเองให้พ้นจากสายตารอนแรงของเขา
เขาไม่สนใจคำพูดเธอเลยใช่มั้ยเนี่ยเขาเพียงใช้มือของเขาลูบไล้ไปตามร่างกายเธอ
ริมฝีปากร้อนก็จูบไล้ตามไปเลยๆทั่วร่างกาย จนมือหนาของเขาไปหยุดอยู่ที่สวนสงวนขอกายสาว
“ไม่!! พอเถอะ...” เธอใช้มือจับมือของเขาให้หยุดแค่นั้น
เขามองเธอสักพักด้วยสายตาร้อนแรงนั้นก่อนจะเปลี่ยนเป็นอ่อนโยน
แล้วก้มใบหน้าหล่อกระซิบที่ข้างหูที่แดงเถือกของเธอ
“อย่ากังวลนะ ไม่เจ็บมากหรอก” คำพูดที่อ่อนโยนของเขาทำให้ร่างกายฉันอ่อนละทวยเลอปล่อยมือของเขาออก
เมื่อเขาได้รับอิสระ มือหนาก็เลื่อนไปจับกลางกายสาวนิ้วเรียวไล่ไปตามกลีบดอกไม้งามก่อนจะกดนิ้วลงไปที่ละนิด
“โอ้ยยย จะ เจ็บ ไม่ๆๆ”
เธอร้องประท้วงเนื่องจากความเจ็บปวดกลางกายเพราะนิ้วร้ายของเขา
“อย่างเกร็ง...” เสียงกระซิบนุ่มๆข้างใบหูของเขา
ไม่รู้ทำไมร่างกายเธออตอบรับเขาอย่างเชื่อฟังแบบนี้กัน
“อ่ะ อื้อออ”
นิ้วร้ายเริ่มขยับเสียงของเธอคางออกมา เธอพยายามกลั่นเสียงน่าอายนี้ตามือเขา
“ดีมั้ย?” น้ำเสียงนั้นถามขึ้นราวกับดังมาจากที่ไกลๆ
นางไม่รู้จะตอบเขายังไง คำถามเขาคืออะไรนะ?
“คะ?” สองมือยึดไหล่กว้างไว้แน่น
เส้นสีบอลน์ทองอ่อนแผ่สยายเต็มหมอนให้คนมองรู้สึกเสน่หาจนยากจะต้านทาน
แม้ปากจะถามอย่างอ่อนหวานเห็นใจ
แต่ฝ่ามือของเขากลับตรงกันข้าม บริเวณที่ถูกเขาเคล้าคลึงหวามไหวจนสุดจะกลั้น
เผลอหลุดครางเสียงอ่อนหวานแหบพร่า
“คุณซาวาดะ...” เธอผวาเรียกเขายามจุดอ่อนไหวรับรู้ถึงสัมผัสแผ่วเบาที่เขามอบให้ ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นความร้อนแรงถี่กระชั้น
“เรียกผมว่าสึนะ...” เขาเพียงเอ่ยอย่าขัดใจในสรรพนามที่เธอใช้เรียกเขา ขณะที่เธอแทบฟังไม่ได้ศัพท์
สิ่งที่เก็บกดไว้ภายในจวนเจียนจะปะทุ
“สะ สึนะ” เอ่ยได้เพียงเท่านั้นร่างกายกลับกระตุกเกร็ง
หัวสมองขาวโพลนไร้ซึ่งความนึกคิด ร่างกายอ่อนระทวยซุกซบลงในอ้อมกอดเขา
ระหว่างที่เธอสติพร่าๆอยู่
เขารีบถอดเสื้อผ้าเนื้อดีของตนออก อย่างรวดเร็ว
เธอได้ยินเพียงเสียงหอบหายใจหนักๆ
ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นเสียงครางต่ำๆยามรู้สึกได้ถึงบางสิ่งที่กำลังรุกล้ำเขามาในกายเธอ
“อ๊ะ... ยะ อย่า ฉันกลัว...” ความปวดแปลบแทรกเข้ามาในสติที่กำลังพร่าเลือน
เขาโอบร่างเล็กเข้าสู่อ้อมกอดพลางเอ่ยปลอบประโลมร่างเล็กของสาวงามอีกครั้ง
“ไม่ต้องกลัวนะ ไม่เจ็บมากหรอก
ผมจะทำเบาๆ ผมสัญญา” น้ำเสียงนุ่มทุ้มอ่อนโยนเอ่ยปลอบยามเอื้อมมือลงไปลูบไล้เค้นคลึงอกตูม
ริมฝีปากเข้ารุกรานกลืนถ้อยคำที่เธอจะประท้วงเขาไปจนหมด
ล่อหลอกอีกครั้งจนร่างบางเริ่มอ่อนระทวย
จนเขาขยับแก่นกายเขามาจนสุดลำ ความเจ็บปวดพุ่งเขากระแทกหน้าอย่างแรงจนเธออดไม่ได้ที่จะกรีดร้องออกมา
“กรี๊ดดดด!!!!” ร่างบางผวากอดชายหนุ่มอย่างลืมตัว เธอแค่อยากหาที่ระบายความเจ็บปวดนี้
“ชู่วววว... อีกเดี่ยวก็ดีขึ้น...”
เขาเองก็อดกลั่นความต้องและความปวดหนึบของตัวเองไว้ เพื่อให้เวลาเธอปรับตัว
“บอกผมหน่อย เธอชื่ออะไร...” คำถามที่เขาเอ่ยมา
เรียกสติเธอกลับมาทั้งหมด อ่า...แม้แต่ชื่อเธอเขาก็ไม่รู้นี้นะ เธอทำอะไรกับตัวเองเนี่ย
เจ็บชะมัด... เจ็บที่หัวใจ...
“มีนา...”
เรื่องอะไรเธอจะบอกชื่อจริงให้เขารู้เล่า จบเรื่องนี้เมื่อไหร่
เราคงไม่ได้พบกันอีกนะคุณซาวาดะ
“อืม... ผมชอบเธอนะมีนา” คำพูดของเขาทำให้เธอแทบจะลืมความคิดก่อนหน้านี้ไปทั้งหมด
เธอรู้ตัวเองดีว่าชอบเขาแล้ว แค่เขาพูดว่าชอบเธอแทบจะยอมเขาทุกอย่าง
เธอใจง่ายเนอะ...
ระหว่างที่เธอคิดอะไรในใจ
เขาก็เริ่มขยับกายเข้าออกเบาๆ เป็นการเรียกสติเธอให้มาจดจ่อกับสิ่งที่พวกเราทำกันอยู่
“อ๊ะ อือ อ่า...”
ความรู้สึกดีในร่างกายทำให้เธอหยุดเสียงครางตนเองไม่ได้แม้แต่น้อยได้แต่ปล่อยให้เขานำพาเธอไปอย่างที่ใจเขาต้องการ....
“อืมมมม มีนา...มีนา...”
เสียงกระเส่าของเขาดังกระทบอยู่ข้างใบหูเล็กอยู่ตลอดเวลา
กิจกรรมของเราดำเนินไปเรื่อยๆ จนกระทั้งถึงที่สุด
“อ๊ะๆๆ อ่ามะ ไม่ไหวแล้ว อื้อออออ”
“อ่า... ผมด้วย...”
“กรี๊ดดดด/อืมมม”
พวกเรากรีดร้องออกมาพร้อมกัน โผเข้ากอดซึ่งกันและกันไว้อยู่เนินนาน ปล่อยสายธารแห่งชีวิตให้วนอยู่ในช่องท้อง มันอุ่นร้อนจนเธอสัมผัสได้
“ผมต่ออีกนะ...” เขาว่าพรางขยับกายอีกครั้งและอีกครั้ง
ฮรื่อออออ//ดิ้น//ฟินค่ะะ
ตอบลบ